Langdurige ziekte bij vrouwen is geen individueel probleem, maar een structurele kwetsbaarheid die voortkomt uit een combinatie van slechte arbeidsomstandigheden, onderschatte gezondheidsklachten en maatschappelijke ongelijkheid. Terwijl het aantal langdurig zieken blijft stijgen, treft dit fenomeen disproportioneel vrouwen, vooral in sectoren zoals zorg en dienstencheques. Beleidsmaatregelen blijven echter te vaak ad-hoc en leggen de verantwoordelijkheid bij het individu, terwijl een geïntegreerde aanpak nodig is die preventie, werkbaar werk en gendergelijkheid centraal stelt.